بسم الله الرحمن الرحیم
«إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ الفَقیهُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْء»
ارتحال دردناک اسلام شناس، فقیه، مجاهد ،عارف ، فیلسوف و مفسر قرآن کریم حضرت آیت الله علامه محمد تقی مصباح یزدی (تغَمَّده الله تعالی برحمته) را خدمت حضرت بقیة الله الأعظم ارواحنا فداه و رهبر فرزانه و مقتدر انقلاب اسلامی، مراجع عظام تقلید، حوزه های مقدسه علمیه، همه مؤمنین و خانواده معظم، مخصوصاً آقازاده های معزز آن مرحوم تسلیت عرض میکنم.
هر چند حقیر که از حدود 55 سال قبل چند سالی توفیق شاگردی ایشان را داشتم، کوچکتر از آن هستم که این بزرگ مرد را توصیف کنم، ولی از باب انجام وظیفه که حق حیات بر بنده داشتند عرض میکنم؛ که جناب ایشان هم محمّد و ستوده و هم تقی و اهل تقوی و اخلاص و هم مصباح بودند. خورشیدی که در ظلمات انحراف و فتنه های اعتقادی، قبل از انقلاب و بعد از آن بیش از نیم قرن روشنگری کرده و حقیقتاً در مسیر بصیرت افزائی مشکلات فراوانی را تحمل نمودند و جدّاً «لَا تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِم».
آیت الله مصباح یزدی (رحمه الله تعالی) در مسیر تحقق انقلاب اسلامی و اهداف آن و همچنین تحکیم اصل مترقی ولایت فقیه و ولی فقیه زمان(أدام الله ظله الشریف)، همه ی وجود خود را وقف نمودند.
« فسلام علیه یوم وُلد و یوم مات و یومَ یُبعثُ حیاَ»
از خداوند رحمان و رحیم عاجزانه برای ایشان جوار اولیائش و برای خود و دیگران ادامه راه مقدسشان را مسألت دارم.
علیرضا اسلامیان
15/10/1399
